Selllamlar küçük karetta karettalarım bugün bloga ne yazsam ne yazsam diye düşünüyodum ve dedim ki kitap önerisi yazısına ikinci bi bölüm oluşturalım ama bu sefer bi anda 7739372 tane kitabı önermeyip tek tek sindire sindire önerelim. 

Çünkü beş altı kitabı aynı anda önermek için bekleyince önceki kitapları yavaş yavaş unutuyo insan. Böylesi daha detaylı bi inceleme olur. O zaman ne diyoruz uçur beni pakize..

Kitabın ismi Kafes ve türü korku romanı diye geçiyo. Açıkçası ben korkmadım vr korkulacak bir şey de görmedim. Hani googleda korku hikayeleri yazsam daha çok korkardım öyle söyleyeyim ama kitap bana kalırsa daha çok gerilim kitabı. Çünkü gerçekten "acaba nolcak aq kesin yaratıklar üzerine zıplayacak, aha öldün kızım sen, bittiniz olm" dedirten bi kitap.  Kitabın yazarı Josh Malerman ve bu onun ilk kitabıymış. Bence adamı gidip tebrik etmek lazım ilk başlarda ne kadar sıkıcı bi kitap diye okurken yirmi beşinci sayfadan sonra sayfaları çevirme hızım artmaya başladı. Lafı uzatmadan konusuna geçiyorum

Kitap Malorie isimli bi kadının iki çocuğu ile yaşadığı eski bi evde başlıyor (ki adamın soyadı Malerman kızın adı Malorie falan bence bilerek yapılmış bi şey ;DD) Evin pencereleri battaniyelerle örtülü ve kapkaranlık. Evdeki kimse dışarı çıkmıyor. Dışarı çıkmak için geçerli olan tek sebep yiyecek ve su ihtiyacını karşılamak. Evin arka tarafında bir nehir ve onun hemen yanında da bi kuyu var buraya gözlerini bağlayıp su almaya gidiyolar ve kesinlikle gözlerini açmıyolar. Sebebi ise bundan dört yıl öncesine kadar uzanıyor. 

  Bundan dört yıl önce Malorie ablasıyla bi evde yaşamaktadır ve o sıralarda eski erkek arkadaşından hamile olduğunu öğrenir. O  hamilelik ve bunu gizleme çabası içerisinde boğulurken ablası haberlerde gördüğü bi olayı ona anlatır. Habere göre x şehrinde (adını unuttum ama istanbul diyim aklınızda canlandırın) bi kadın ve kocası saldırganlaşıp kendilerini öldürmüşler ve bundan hemen sonra bi kaç kişi aynı şehrin yakın mahallelerinde intihar etmeye ve kudurmaya başlamış. Yetkililer karantinaya falan almış ve görgü tanıkları ölen insanların kesinlikle saldırgan insanlar olmadığını ve saldırganlaşmadan hemen önce bir şeyler gördüklerini söylemiş. Ablası bunu her ne kadar ilgi çekici bulsa da Malorie ziklememiş çünkü niye ziklesin karı hamile aq..

Neyse aradan zaman geçmiş çevre şehirlere yani atıyorum istanbulsa izmite bursaya falan geçmiş bu olay. Hükümet buna salgın gözüyle bakıyo ve herkese evde kalmasını camları kapalı ve örtülü tutmasını söylemiş o sırada Malorie ablasına hamile olma ihtimalini söylüyo ve beraber hamilelik testi almaya gidiyolar. Ablası dışarı bakmamaya özen göstererek ve bi eliyle yüzünü ara ara kapayarak sürüyo arabayı ama Malorie hâlâ ziklemiyo yaratıkmış salgınmış uzaylıymış umrunda değil aq. Coolluk zirve...

Neyse bunlar alıyorlar testi eve gidiyolar ve ablası camları kapatıp evi güvenceye alıyo derken böyle biraz zaman geçiriyolar. Malorie de üç aylık falan hamile. Sonraları olaylar karmaşıklaşıyor ve evdeki gazetede okuduğu ilanda birinin hayatta kalmak isteyen gelsin bizim evde beraber hayatta kalak erzağım var gibisinden ilan verdiğini görüyo umursamazken üstten sesler duyuyo yukarı korka korka çıkıyo ve ablasının kendini öldürdüğünü ve camdan dışarı baktığını görüyor. Ve hikaye burda başlıyor. İlandaki eve gidiyo ve burdaki grupla beraber yaşadıklarını anlatırken aynı zamanda oradan kaçış anını anlatıyor. Dur toparlayamadım..

Şimdi şöyle oluyo (spoiler vermeden anlatması harbiden çok zor ya) dört sene sonraki zaman dedik Malorie evde iki veletle duruyo ya hani. İşte tam olarak o gün evden kaçmaya çalışıyolar. Dışarda yaratıklar var ama onları görmedikçe delirmiyosun. Zaten bence yaratıkların da insanları öldürmek gibi bi niyeti yok sadece insanların beyin kapasitesi onları algılamaya yetmediği için deliriyolar. Neyse bu kadın o evden kaçıyor çünkü daha fazla yalnız kalmak istemiyor. Eskiden o evde ilanı veren insanlar vardı beraber yaşıyolardı ama sonra olaylar falan oldu işte kaçış anında bu olayları düşünerek kaçıyor ve acayip bi işleyişle hiç sıkmadan bu olayları anlatıyor Josh Malerman cicişimiz. Buradan Josh cicişe ve ona yardım eden tüm cicişlere teşekkür ediorum doyurucu sonla bitiren güzel bi sonu var kitabın. Ve bazı yerlerde örneğin -ufak ama hikayeye etki etmeyen bi spoiler- yeni doğan çocuklarımı kör mü etsem len diye düşünüyo ve o gözlerine tiner dökme veya dökmeme sırasında istemsiz yüzünüz ekşiyo böyle sanırsın sana dökecek tineri öyle bi şekilden şekile giriyosunuz. 

Son olarak kitabın kapağı ile ilgili bi ayrıntı dikkatimi çekti. Dış kap siyah-iç kap beyaz, siyah dış kapta bi delik var ve o delikten beyaz kısım görünüyo. Kuşlar falan var hani. Anlatmak istediği şey şu "Sen karanlık evdesin o delikte dört senedir hiç görmediğin gökyüzü ve şekillerini bile unuttuğun kuşlar var. Bi de o kuşlar aslında ölüyolar ama bunu kapağı çıkarmadan anlayamıyorsunuz.. Veya şu da var kitabın dış kapağı evin içi ve kitabın iç kapağı evin dışı. Anlatmak istediği şey belki de bizim dünyamızın kapalı kaldığımız ev ve kitabın ise koskoca dünya olması falan." Edebiyat bee....

Son olarak kitaba gerçekten hakeden bi yorum yapan Hugh Howey'in sözüyle bitircem -ki ileriki zamanlarda bunun iki kitabı var onu da okumayı planlıyorum YGS'den zaman kalırsa okur yazarım- eğer derseniz ki korku romanı benlik değil ben elif gibi ota boka korkan biriyim o zaman sizi hemmmen buradan önceki kitap önerisi yazıma ışınlıabiliriz --->uçur beni pakize