İyiden iyiye bu blogu, denizciler ve ailelerinin ilişkisine benzetmeye başladım. Aylarca sefere gidip denizler aşıyorum, ardından buraya gelip iki üç kelime bir şeyler karalayıp tekrar yelkenleri kaldırıyorum. Bazen de emekli öğretmenler gibi yapacak bir şey bulamayıp sıkıntıdan kendime iş çıkartır gibi hissediyorum. Emekli demişken ne zaman emekli olacağımı merak etmekteyim. Az kaldı aslında, bir bakıma emeklilikte yaşa takılıyorum diyebiliriz. Yıllardır çalışmadığım yer kalmadı. Kafe, dondurmacı, halk ekmek, fotokopici, Alarm şirketi, Türk Hava yolları... Evet doğru duydunuz. Türk hava yolları'nda işe başlamıştım. Hayır uçak olarak değil, anlatacağım sabır lütfen.

Merhaba Agalar ahalisi ve agaistler. Biraz canım sıkıldı ve günlük gibi içimi dökebileceğim bi yer açma kararı aldım. Hani varya bizim blogta böyle replikler, öneriler, bilgiler gibisinden bölümler. Heh işte tam oraya iki yeni kategori açma kararı aldım. Birisi daha içimden geçenleri döktüğüm yazıları içeren bölüm diğerisi ise belgesel tarzı dalgasına yazılmış yazılar falan olsun istiyorum.