Merhaba agalarım nassınız iyisiniz inşallah, ben çok iyi ve de meşgulüm baya. E malumunuz tatildeyim falan ;)) şaka bi yana gerçekten kusura bakmayın yazamadım 1 haftadır ikinci bölümü. Özellikle bir takipçim baya ısrar ediyordu yaz artık diye ondan daha çok özür diliyorum. 

Ilk bölümü okumayanlar heymen buraya tıklayıp okusunlar: Wattpad hikayesi: Suçun Napolyonu 

Sonu biraz aceleye geldi, kontrol edemedim ve de duygusal bir bölüm oldu. Duyguları yansıtma konusunda epey zorlandım ama inşallah becerebilmişimdir. Heyecanlı bir bölüm bekleyenler kusura bakmasın ama gelecek bölüm heyecanlı bir şeyler yazıcam söz ❤❤ 

(Şuan saat 2 buçuğa yaklaşıyor cümle bile kuramıyorum uykusuzluktan ;(  ayrıca kapak resmini hazırlayan arkadaşa çok teşekkür ediyorum ❤)

Son olarak unutmadannn bu yazıyı wattpadden okuyup oy ve yorum atarsanız orada hikayenin yükselmesini böylece daha çok kişinin okumasını sağlayabilirsiniz. Şuan hikayem macera kitapları arasında 150. Sırada. Bunu ilk 50'ye çekebiliriz bence agalarım ne diyorsunuz ??

Wattpad linki: http://my.w.tt/UiNb/rNOwf7egCF

**************

Bölüm 2: 5 Ay öncesi

nam-ı diğer saklı pençe, macavity esrarlı bir kedidir:
yasaya meydan okuyan suçludur; en hünerlisidir.
scotland yard'ın aldatılışı, uçan ekip'in umutsuzluğudur:
çünkü ne vakit ulaşsalar suç mahalline- macavity orada yoktur!

T. S. Elliot

*

"Ofisteki diğer herkesi şahit tuttum. En başta arabamı boyatırım diyen oydu ve oldukça ciddi görünüyordu. Ama ben kaybedersem, arabamı asla pembeye boyamayacağımı bildiğinden, masa örtüsünü teklif etti." Ed dudakları hâlâ gülümserken yemeğinden bir kaşık aldı. Ağzındakini yavaşca bitirip "Hayatımda başka hiç bir olayı bu kadar motive olarak incelemedim diyebilirim" dedi.

*

*

Ertesi gün sabah saatlerinde Lana vefat etmiş ve aynı günün akşamında, evden arabayla on dakika uzaklıkta bulunan merkezdeki mezarlığa defnedilmişti. Denis bugünün geleceğini biliyordu ama bu kadar zor olacağını tahmin edememişti. Mezarlıktan eve gitmek annesini orada yalnız bırakmak istemiyordu. Ama eninde sonunda eve gitmek zorunda kalmıştı. Ed, sadece susup mezara baktığı yarım saatten sonra Denis ile beraber eve gitmişti.

Eve giren Denis salona adımını atar atmaz büyük bir yokluğu hissetmiş ve içinin ağırlaşmasına engel olamamıştı. Sessizce odasına giden koridora ilerledi. Ed ise salona girip Lana'nın çarşaflarını toplamaya başladı. Yatağına uzanıp boşluğa bakan Denis cenazede çok ağladığı için şişen ve acıyan gözlerini eliyle ovdu. 

Yüzünü yıkamak için kapıya ilerledi ve salondan gelen sessiz ağlama sesini duydu. Salona adımladı ve Ed'i bir yerden sonra kendisini koyuverip Lana'nın yattığı koltukta uzanmış vaziyette gördü. Denis bomboş hissediyordu. Ağlama ihtiyacı duymamaya başlamış olmasına rağmen bir daha asla gülemeyecekmiş gibi hissediyordu. Sevdiğin bir insanı kaybetmek böyle bir şeydi. Banyonun kapısını açıp elini yüzünü yıkadı. Gözüne Lana'nın birkaç aydır kullanılmayan diş fırçası ilişince hızlı adımlarla kapıyı açıp salona ilerledi. Dün masanın üzerine koyduğu ceketini kaptığı gibi kendisini dışarı attı. Dertleşebileceği çok yakın bir arkadaşı olmaması gerçeği onu yine bisikletiyle ormandaki küçük gizli bölgesine gitmeye zorladı. Burası ormanın ortasında bulunan ve öz babasıyla küçükken kamp yapmaya geldikleri bir yerdi. Bir buçuk metre çapında, içeri doğru oyuk olan bir kaya, çamur ve bolca kuru odun ile yapılmış küçük bir yerdi. Denis morali bozukken genelde gününü burada müzik dinleyip düşünmeyle geçirirdi.

Bisikletini, otlardan dolayı daha fazla ilerleyemediği için yere yatırıp üzerini kapattı. Ve yoluna yürüyerek devam etti.

*

Ertesi gün okula gittiğinde kendi oturduğu siteden birkaç kız yanına gelip destek olduklarını belirtti. Insanlar ona acıyarak bakıyor ve üzülüyordu. Ama çok değil ilk ders bitiminde çoğu onu unutmuş ve ertesi gün gidilecek olan lunapark gezisini konuşmaya başlamıştı. Yemekhanedeki bir masaya çantasını koyup oturdu.

O sırada Denis'in yanına gelen Sarah gergin bir biçimde konuşmaya başladı:
"Denis, hey, ben sadece şey diyecektim. Kafa dağıtmak istersin diye düşünüyordum. Yani bilirsin son zamanlarda olanlar yüzünden." Durup biraz kekeledi. "Yarınki gezide seni de görmek isterim"

Sarah çok iyi ve sevimli bir kızdı. Genel olarak özgüvenli olmasından dolayı şuanda yaşadığı mahcubiyete şaşıran Denis ne diyeceğini bilmiyordu.

"Ben, teşekkür ederim ama sanırım pek eğlenebileceğim bir zaman içerisinde değilim" dedi Denis.

"Pekâlâ, üzgünüm" deyip sarıldı. Diğerleri gibi yapmacık bir üzüntü değildi. Gerçekten Denis'i anlıyor gibi görünüyordu. Sarılma bitişinde Denis, Sarah'a karşı daha fazla sempati beslemeye başlamıştı. "Senin için yapabileceğim herhangi bir şey olursa, gezmek istersen, konuşmak istersen ben buradayım Denis." dedi ve arkadaşlarının yanına geri döndü. Arkadaşlarını girdikleri seçmeli dersten tanıyordu. Uzun, beyaz tenli, geniş alınlı ve oldukça güzel dudakları olan çocuk Brendon'dı. Yanındaki sarışın, zayıf ve hep düşünceli duran çocuk ise Tom olmalıydı. Tom ve Brendon heyecanlı bir biçimde kağıda bir şeyler çiziyor ve kafa sallıyorken Sarah onların yanına oturup konuşmaya katıldı. Denis hakkında konuşuyor gibi görünmemeleri Sarah'ın onunla konuştuğundan haberleri olmadığına işaretti. Bu da Sarah'ın, sadece meraklarını gidermek ve arkadaş grubunda konuşacak konu çıkartmak için insanların sorunlarını dinleyen ucuz kızlardan olmadığını gösteren bir başka samimiyet göstergesiydi.