Gelişmiş ülkeleri tam olarak sınıflandırırken nasıl bir sistem kullanılıyor bilmesem de gelişmemiş ülkeleri sınıflandırma yöntemlerini kafamda az çok canlandırabiliyorum. Örneğin "Bir milyon lira versem Hindistan'a gider misin?" derseniz "Gitmem" derim. Yapıştırın kardeşim gelişmemiş ülke statüsünü Hindistan'a, adamlar uzaya araç gönderdi ama İkram gitmeyeceği için gelişmiş diyemiyoruz maalesef. 

Başka bir gelişmemiş ülke bulma yöntemi olarak adını okuyun, daha önce duymamışsanız yapıştırabilirsiniz gelişmemiş ülke etiketini yine. Üzgünüm Afrika kıtasındaki ultra esmer kardeşlerim. Üzgünüm Burkina Faso, üzgünüm Moritanya ve daha niceleri.. 

Mesela az önce yaptığım çok küçük çaplı araştırmamla öğrendiğim bir bilgi sinirlerimi zıplatmaya yetti de arttı bile. Ülkelerin gelişmişliği endeksi IMF ve Birleşmiş Milletler tarafından yapılan bir sınıflandırmaymış. Yani düşünsenize siz gayet krallar gibi organik besleniyor, doğa ile iç içe yaşıyorken uzaklarda bir yerlerde obez ve ailesi tarafından hiç şefkat görmemiş bir Avrupalı sizin az gelişmiş bir ülkede yaşadığınıza karar veriyor. Haksızlık gerçekten bu durum biraz. 

Dağıtmadan konuya devam ediyorum, gördüğümüz üzere gelişmiş ve gelişmemiş ülkeleri ayırt etmesi aşırı derecede zor değil. Ancak bunun yanına ekstra bir kategori koymuş bu Avrupalılar. Tam olarak gelişmemiş bir ülke olmasına rağmen biraz efor gösterip gelişeceğini iddia eden ülkelere "Gelişmekte olan" ülkeler demişler. Türkiye de bu ülkelerin arasında yerini ilk sıradan almış hemen. Ancak bu sıralama Avrupalıların sığ görüşlü olabildiğini gözler önüne seren apaçık bir örnekten başka bir şey değil maalesef. Çünkü koskoca dünyayı böyle üç küçük kategori ile sınırlandıramazsınız ki. Bu noktada benim dördüncü bir ek kategori tavsiyem olacak naçizane... "Gelişmeye hiç mi hiç niyeti olmayan ülkeler" adı altında yepyeni bir kategori. Hatta "gelişmemek için elinden geleni ardına koymayan ülkeler" de diyebiliriz. 

Bu yeni kategoriyi ben ortaya attığım için diğerlerinden biraz farklı bir yan ekleyip "bu ülkelerin başlıca özelliklerini" de sayacağım, böylece hangi ülkeleri bu kategori içerisine ekleyebileceğimizi kolaylıkla seçebileceğiz. 

Bu ülkelerde genellikle dini siyaset için kullanılır. Buna siyasal islamcılık/orthodoksçuluk/budistlik her şeyi ekleyebilirsiniz. Öyle bir konuşurlar ki sanırsın inandıkları Tanrıları seçim zamanı bizzat yeryüzüne inip kıytırık bir ortaokulun rutubet kokan bir sınıfında bu siyasetçiye oy verecek. Ardından en belirgin özelliklerden bir diğeri torpilci sistem ile tanıdıkları insanları belirli noktalara koymak olacaktır. Bu da ülkedeki sistemleri bir bir çökerten teknik hatalarından başlıcasıdır. Tabi sistemler halk için çöker, siyasetçiler için çökmüş gibi görünmezler. Örneğin hakimler savcılar, eğitimciler, medya kuruluşları ve daha bir çok özel sektör artık belirli kişi grubunun eline geçmiştir. İşin ehli olmaları veya dürüstlükleri, aldıkları diplomalar veya not ortalamaları bakılmaksızın bu ülkelerdeki siyasi torpil ile herhangi bir dedemiz de mevki sahibi olabilmektedir. 

Adalet sistemine giren adil olmayan insanlar ile adalet sistemi çöker. Adalet sisteminin çöküşü ile bu bahsettiğimiz ülkelerde suç oranları artmaya başlar; taciz, istismar, tecavüz, şiddet, adam öldürme, yalan haberler ve daha nice suçlar cezasız bir şekilde işlenmeye başlanır. Eğitimin çökmesi ile insanlar suçu, suç olarak görmemeye başlarlar, ataerkil bir toplumsa eğer -ki dünyanın maalesef ki geneli böyle- kadınlara karşı ayrımcılık baş gösterir yavaş yavaş. İnsan hakları derseniz zaten hak getire. Eğitimin çökmesiyle toplum da çöker bir bakıma. İş imkanları azalır, eğitimli insan olmadığı ve ülkede kaliteli bir yönetim bulunmadığından yabancı yatırımcı artık ülkeye daha fazla yatırım yapmaz. Bu da ülkenin ekonomisine büyük bir darbe vurur. 

İnsanlar açlık sınırı olarak belirlenen düzeyin altında çalışır bu bahsettiğimiz ülkelerde. Az paranın getirmiş olduğu haksız kazanca yönelim de zamanla başladıktan sonra ülke rahat bir nefes alamaz olur. Tabi bu noktada "ülkeden" kastımız yine halk kesimi. Çünkü gelişmeye hiç mi hiç niyeti olmayan ülkelerdeki millet vekilleri, meclislerde yattıkları yerlerden çok iyi paralar kazanırlar. Bu yüzden halkın problemleri onların problemi değildir.

Gerçekten Birleşmiş Milletler ve IMF bu ülkelerin varlığını nasıl göz önünde bulundurmaz anlamış değilim. Neyse ki biz şu anda gelişmekte olan bir ülkede yaşıyoruz da hala böyle rahat rahat düşüncelerimizi paylaşabiliyoruz. Umarım bu tür gelişmeye niyeti olmayan ülkelerdeki kardeşlerimiz de bir gün güneşli günler görebilir, huzurlu bir şekilde ve refah içerisinde yaşayabilirler diyerek yazımı burada sonlandırıyorum. Herkesin 29 Ekim Cumhuriyet bayramı kutlu olsun ve içinizdeki Cumhuriyet ateşi hep yansın diyorum.Kendinize iyi bakın