Bu yazı bir misafir yazıdır. Okuduktan sonra yazarın bloguna gidip biraz bakının derim :) Blogun adresini de şöyle bırakayım, herkese iyi okumalar :)

Öncelikle lise 2'ye giden biri olarak bu yazıyı yazmak için belki daha erken diyenler olabilir. Fakat bizde bazı yollardan geçtik. Ve tecrübelerimle beraber tavsiyelerimden bu yolun başındakilere biraz bahsetmek istiyorum.

   O çok korkulan ilk günden başlayayım. Yaklaşık 1-2 yıl sonra her yerde olduğu gibi sizde de 'beni ilk gördüğünde ne düşündün' muhabbeti dönecek. Bu yüzden ilk gün çok fazla öne çıkmamaya çalışın genel olarak bir kenarda durup insanları izleyin ilk izlenim her zaman önemlidir. 

  Tabi ki en önemlisi arkadaşlıklar. Daha 2. yılım olmasına rağmen nur topu gibi kazıklarım var. Bu konuda çok tecrübeliyim. Kimse ilk günkü gibi olmuyor. Tabi herkes kötü de diyemem. Ama size kısaca bahsetmem gerekirse. Herkesle iyi anlaşın ama kimseyle samimi olmayın. Arkadaş bulmak için de çok fazla kasmanıza gerek yok zaten herkes sizin gibi 'nereye düştüm la ben' kafasında. Yani bir süre sonra istemediğiniz kadar çok yakınlaşıyorsunuz sınıfınızla.

  Hocalardan devam edeyim açıkçası eğitim hayatım boyunca hocaların gözdesi hiç olmadım, ben daha çok arka 4'lü deki sınıfın haylazları grubunun bir üyesiydim. Bu konuda size verebileceğim tek tavsiye. Hocalara yaranmak için sürekli yağcılık yapmayın bir süre sonra sınıfta adınız çıkar. Ama benim gibi çok haylazlık da yapmayın efendi olun. O hocaların verdiği sözlü notları bazen hayat kurtarıyor.

  Derslere gelirsek ortaokul ve ilkokul boyunca hiç çalışmadan alınan 90'lar 100'ler hayal oluyor. İlk başlarda neye uğradığınızı şaşırıyorsunuz ama sonradan tempoya alışıyorsunuz zaten. Oturup saatlerce ders çalışmak yerine günlük yapılan 20-30 dakikalık tekrarlar her zaman benim daha çok işime yaradı.

  Öyle fazla stres yapacak bir durum yok yani . Göz açıp kapatasıya kadar zaman geçip gidiyor. Lisede kazandığınız arkadaşlıklar hayatınızın her yerinde yanınızda oluyor. Bu yıllarınızı çok güzel geçirmeye bakın.

Paylaş